Waarom ik voorzitter ben van St. Herdenking Slachtoffers
2e Wereldoorlog Nederlands-Indië
“De toenmalige burgemeester Hein van der Loo vroeg, tijdens een kop koffie, wat ik nog miste in Zwijndrecht. Toen kwam bij mij de herdenking boven. Als kind hoorde ik de verhalen van mijn moeder. Die als meisje van 10 jaar, in 1946, met haar moeder en 6 broertjes en zusjes in het vooronder van het schip ‘De Indrapoera’ naar Nederland was gekomen.
Haar vader, een KNIL-militair, was krijgsgevangen genomen door de Japanners en te werk gesteld bij de spoorlijn Pakanbaroe. Later bleek dat hij daar door ziekte was overleden. Ik hoorde van werkkampen. Mijn moeder moest op die jonge leeftijd ook werken (wol spinnen) voor de Japanners. De verhalen zijn triest en onderdeel van mijn geschiedenis en met mij nog velen die roots hebben in Indonesië. Een verhaal waarvan ik vind dat we er elk jaar even bij stil moeten staan."